Het ERASMUS-leven

Zo, het erasmus leven is absoluut 'losgebarsten'. Op het moment houdt het voor mij een feestje hier, een feestje daar en geen colleges in. En alhoewel ik helemaal niets tegen al dat feesten heb vraag ik me wel af hoe het hier gaat met het studeren. Plus dat ik gewoon nieuwsgierig ben naar mijn vakken, of ze leuk zijn of niet. (Bij interesse valt er een lijst met vakken op te vragen) Maar ik moet nog tot donderdag wachten voor mijn eerste vak begint. Ten minste, ik hoop dat het door gaat :D. Zowel vorige week als gisteren dacht ik ook al les te hebben, maar in het eerste geval is het vak tot aan het eind van deze maand uitgesteld en in het tweede geval blijkt dat de eerste lesdatum in het nieuwe semester altijd is voor hertentamens, zat ik opeens bijna al een tentamen van het vak te maken.
Vorige week heb ik eigenlijk geen culturele dingen gedaan, maar me dus vooral op de feestjes gestort en overdag geslapen (A). Op maandagavond is er altijd een ESN feest in Kaiko, wat ongeveer 5 minuten lopen is vanuit mijn huis. Tussen 7 en 8 zijn de cocktails gratis en tot 10 uur kosten ze 3 euro. Dus wij (en met ons een hele hoop andere mensen) zijn er erg vroeg. Wel raar om zo vroeg al uit te gaan, maar het heeft als voordeel dat je om 12 uur al naar huis wilt en dat de dag erna prima is, aangezien je genoeg kunt slapen. (Taina heeft van gisteren nog een leuke foto, ze zou me hem opsturen, dus dan edit ik die er even bij).
Verder zijn we vorige week nog naar een karaoke-avond geweest (nee, ik heb niet gezongen) en was er een ESN feest op een boot bij de Schwedenplatz. De nachtbussen zijn hier erg goed geregeld, het is geen probleem om vanuit het centrum weer veilig naar huis te komen.
Het leuke is dat alle erasmusstudenten naar dezelfde feesten gaan, dus iedereen die ik de eerste maandag heb leren kennen ben ik de rest van de week ook steeds weer tegen gekomen. Misschien vind ik dat over 2 maanden saai, maar nu is het mooie manier om mensen beter te leren kennen.
Vrijdagavond zijn we naar een Heurigen geweest. Het was echt een authentiek Oostenrijks sfeertje inclusief een Oostenrijker met een bierbuik die accordeon speelde. Ik heb de Grüner Veltliner aan iedereen aangeraden en zelf ook maar meegedronken. Ik weet vrij zeker dat we nog wel terug zullen gaan.

Afgelopen week was Christine ook een dagje in Wenen om naar een studiebeurs toe te gaan (ze heeft haar examens gehaald, jeej). Omdat ik toch niets te doen had ben ik gezellig met haar meegegaan en behalve dat het erg gezellig was, was nog leerzaam ook. Het studiesysteem is hier toch wel anders dan thuis. Met pedagogiek bijvoorbeeld kun je hier helemaal niet dezelfde dingen doen als thuis. Je wordt hier alleen tot academicus opgeleid en kunt verder geen concreet beroep uitvoeren met je studie. Nadat we samen nog gegeten hadden moest Christine weer terug naar het waldviertel en gingen we haar spullen bij haar tante ophalen. Ze was me even vergeten te vertellen dat er een vogel rondvliegt in het appartement, dus ik schrok me het rambam toen hij opeens op mijn schouder kwam zitten (zie foto linksboven).

In Nederland is Peking Express weer begonnen en ik vond het extreem jammer dat ik deze keer niet kon kijken. Gelukkig heb ik er een oplossing voor gevonden, op het forum van PE was iemand die de aflevering wel elke week wil uploaden, dus nu kan ik het downloaden en toch meekijken. (De tip van vandaag, zoek je iets ga dan altijd op zoek naar een (officieel) forum, daar zijn altijd mensen die veel weten en ook bereid zijn om je te helpen. Dat heeft me al vaak leuke dingen opgeleverd).
Zodirect ga ik voor het eerst mijn Oostenrijkse Buddy ontmoeten. Ik ben benieuwd of het een aardig meisje is.