Niet 1, maar 2 buddies.

Vanochtend deed ik mijn gordijnen open en werd ik verrast door sneeuw! Nu is het al grotendeels weer gesmolten, maar zouden we dan toch nog winter krijgen? (Voor mij hoeft dat niet per se eigenlijk). Gisteren ben ik met Monika en Yeesh naar Schönbrunn geweest. Het was erg koud, dus daarom hebben we alleen de tour binnen gedaan en besloten om in de lente terug te komen voor de tuinen. Maar het was wel gaaf zeg.

Toen ik nog thuis was heb ik mij via ESN voor een buddy aangemeld. Je krijgt iemand die thuis is in de stad toegewezen om je te helpen met bijvoorbeeld een woonruimte te zoeken, waar je vragen aan kunt stellen en die je wat leuke plekjes in de stad laat zien, zodat je niet helemaal alleen bent als je aankomt. Maar na mijn aanmelding heb ik daar helemaal niets meer van gehoord, dus ik had niet verwacht dat ik er nog één zou krijgen. Afgelopen vrijdag had ik toch een mailtje van een meisje dat ze mijn buddy is en vanochtend had ik tot mijn grote verbazing een mailtje van een ander meisje dat ze ook mijn buddy is. Dus nu heb ik er twee, maar daar heb ik geen problemen mee, het is alleen maar leuk om meer mensen te leren kennen.

Vanavond ga ik voor het eerst naar een ESN avond en hopelijk leer ik daar nog veel meer erasmus-studenten kennen. Ben heel benieuwd hoe dat is. Aanstaande woensdag komt Christine naar Wenen omdat ze naar een studiebeurs gaat, dus dat is ook heel gezellig. Over 2 weken is ze jarig en dan ga ik een weekeindje naar het waldviertel om dat te vieren.

Foto van Schönbrunn

Sightseeing

Na een paar daagjes gerelaxed te hebben op mijn kamertje en in mijn buurt was het nu toch echt eens tijd om Wenen in te gaan. Samen met Monika (uit Polen) ben ik vanochtend op pad gegaan.
We zijn begonnen bij de Stephansdom. Die is heel mooi. We zijn maar kort binnen geweest, want er was een dienst aan de gang. De zuidtoren konden we beklimmen en dat hebben we dan ook gedaan. Dat was eens, maar nooit meer... Er kwam echt geen eind aan de treden. Dus voor iedereen die nog bij me op visite komt: als je naar boven wilt, prima, maar ik blijf beneden op je wachten. Aangezien er gerenoveerd wordt is het uitzicht nogal beperkt helaas, maar het was toch leuk om even over Wenen uit te kijken. Hierna zijn we via de Heldenplatz en de Museumplatz naar het Museumquartier gelopen. Daar hebben we het Mumok, een museum voor moderne kunst, bezocht. Vanwege verbouwing waren er maar 2 verdiepingen over. Er stonden wel een aantal leuke dingen tussen (bv Andy Warhol), maar verder was het niet heel erg mijn ding.
Hierna hebben we gelunched en toen besloten om naar het KunstHausWien (Hundertwasserhaus) te gaan. Dat vond ik echt heel erg leuk. Sowieso is het huis zelf al fantastisch om te zien, maar ook de Hundertwassertentoonstelling vond ik erg leuk. Het schilderij 'Hochhaus für Bäume und Menschen' sprak me het meeste aan. Het staat links in de bovenhoek, als je er op klikt kun je de grotere versie zien. Dit was de beste foto die ik er online van kon vinden. Hierna zijn we moe, maar tevreden huiswaarts gekeerd.

Ik heb het tot nog toe prima naar mijn zin hier. Ik heb gelukkig geen last van heimwee, alhoewel ik het wel mis om vertrouwde mensen om me heen te hebben. Het leren kennen van nieuwe mensen is leuk, maar kost wel energie. Het zou fijn zijn om tussendoor eens een kopje thee te drinken met iemand die ik al een paar jaar ken.
Gisteren ben ik bij mijn erasmus contactpersoon geweest en dat blijkt een erg aardige en knappe (A) jongeman te zijn. Ik vind het wel nog raar om 'per Sie' te praten met iemand die amper ouder is dan dat ik ben, maar daar moet ik maar aan wennen. Hij heeft me een uitgelegd hoe het hier gaat met je aanmelden voor vakken en verder had ik eigenlijk alles al zelf uitgezocht.
De universiteit is vooral in oude en statige gebouwen gevestigd, dus ik vond het stoer dat ik ook in zo'n gebouw les zou hebben. Mijn faculteit staat aan de Universitätsstrasse en vrijwel de hele straat bestaat uit deze oude en statige gebouwen. Er staat welgeteld 1 modern gebouw tussen en laat daar nou mijn faculteit in zitten... Dus, helaasch, geen les in oude, statige gebouwen. Ik ben bijna rond met het inschrijven bij mijn vakken, maar gisteren kwam ik een heel leuk vak tegen bij psychologie (neuropsychologie en dan vooral gericht op kinderen). Ik kan met mijn studentnummer van hier mezelf jammergenoeg niet bij vakken van een andere studie inschrijven, maar ik ga de docent een e-mail schrijven en hoop echt dat ik er bij mag.
Ze hebben trouwens hier in Oostenrijk geen fatsoenlijke collegeblokken!!! Ik moest een nieuwe en had bedacht dat ik die hier wel kon kopen. Ze hebben echter alleen maar collegeblokken met ruitjespapier waar mijn ogen al van gaan draaien als ik er 1 minuut naar kijk. En bij degenen met lijntjes staan de lijnen zo ver onder elkaar dat je bij wijze van spreken al na een paar zinnen de bladzijde vol hebt.
Op mijn kamertje is alles prima. Wel moet ik elke keer als ik ben gaan slapen nog een keer mijn bed uit. De kraan van mijn wasbak drupt dan namelijk een beetje en ik kan echt niet met dat geluid in slaap vallen. Het zit jammergenoeg nog niet in mijn systeem dat ik de kraan meteen stevig dichtdraai na het tanden poetsen, dus moet ik er standaard nog eens uit.

En dan hieronder wat foto's van vandaag:

De Stephansdom


Monika en ik voor de Stephansdom


Uitzicht vanaf de domtoren richting de kant waar wij wonen


De Museumplatz


Voor het Hundertwasserhaus

Kurt Halsey

Ik zat gezellig met Yeesh, het meisje uit Singapore, op haar kamer te kletsen en ze liet me wat dingen op haar laptop zien. Daar zaten ook een aantal tekeningen bij van Kurt Halsey. Ik vind ze echt prachtig.

Eenvoudig, maar toch heel veelzeggend.

klik, klik En deze deed me aan Ilse en poes denken: klik

De volgende keer weer meer over mijn belevenissen in Vienna.

Voila, mijn kamer.

Hier dan een paar fotootjes:



Tegenlicht helaas:



De voordeur kun je precies tussen de struiken door zien. De boom vlakbij de deur staat bijna recht voor mijn kamer, dus ik ben benieuwd hoeveel licht er nog binnenkomt als er weer bladeren aan zitten. Maar aan de andere kant is het wel fijn als het heel heet is en de zon kan er niet recht op schijnen.



En zo ziet de boerderij in het Waldviertel er uit:



Ik ben nu nog een beetje bezig met mn kamer wat op te leuken met foto's en alle lieve kaartjes die ik heb gehad. Het kaartenhoud-ding wat ik van Jonneke heb gehad vind ik super, maar t is onwijs lastig om een plek te vinden waar ik hem op kan hangen.
Morgen ga ik naar mijn coörinator en dan heb ik daarna hopelijk meer inzicht in de vakken die ik wil gaan doen.

Er is hier trouwens ook een versie van de daklozenkrant! Toen ik vandaag op weg was naar de bank stond er opeens zo'n knakker voor mijn neus met zo'n blaadje. Kaufen bitte, kaufen ja. Nou, nee bedankt dus :)

Wonen in Wenen

Vandaag was het eindelijk zo ver! Ik zit nu in mijn kamertje in Wenen. Het is klein maar fijn. Er is een hele hoop opbergruimte, dus al mijn zooi kan een plekje krijgen. Ik heb me al aangemeld bij de gemeente (insert een hoop hilariteit bij mijn Lombok-huisgenoten) en woensdag heb ik een afspraak bij een bank om een rekening te openen. Morgen ben ik van plan om bij de international office van de universiteit langs te gaan.
Voor zover ik het nu kan beoordelen zit ik in een leuke buurt en niet al te ver van winkels en het centrum af. Mijn ouders hebben me vanmiddag hier heengebracht en geholpen met alles naar mijn kamer te sjouwen (ik zit op de derde verdieping). Daarna zijn we nog lekker met zn drietjes ergens wat wezen eten. Toen ze weg gingen begon ik mij ietwat sip te voelen, aangezien ik nu 'alleen' zou overblijven, maar toen ik ze uit ging zwaaien kwam er een meisje met een grote koffer binnen. Ze bleek uit Singapore te komen en is erg aardig. Even later kwam er een Pools meisje binnen, die ook erg aardig lijkt te zijn. Met het meisje uit Singapore ben ik net even wat wezen eten en we hebben afgesproken om te gaan kijken wanneer ESN iets organiseert voor de buitenlandse studenten en dan gaan we er samen heen.
Het is wel een fijn gevoel dat je al samen met iemand ergens heen kunt.
Al met al ben ik van mening dat ik het wel fijn ga krijgen hier.

De afgelopen week in het Waldviertel was heel relaxed. Het was fijn om met mn vriendinnen wat af te kunnen spreken en iedereen is heel entheausiast over het feit dat ik nu in Wenen zit. Ik mag bij jan en alleman komen logeren als ik er eens een weekeindje tussenuit wil en heb enorm veel telefoonnummers van mensen die heen en weer rijden tussen Wenen en het Waldviertel, voor als ik een lift nodig heb.
Gisteren was er nog wel spanning en sensatie. We waren wat aan het drinken in een paar dorpen verderop en er kwamen veel sirenes voorbij, dus we zeiden al tegen elkaar dat er wat was gebeurd. Bleek uiteindelijk dat er in Mitterschlag (waar wij vroeger ons huisje hadden) brand was in een huis. Echt zielig! Het huis staat vlak langs de weg en een paar jaar geleden was er al eens een vrachtwagen naar binnen gereden. Die mensen hebben het niet zo breed en ze hadden sinds deze zomer net alles weer op orde, gebeurd er dit! Maar gelukkig is er niemand gewond geraakt ofzo. Het zag er wel erg uit toen we er vandaag langs reden.

Morgen zal ik wat foto's maken en hier neerzetten.
Mijn msn doet trouwens een beetje raar, soms kan ik opeens niets meer versturen. Ik moet eens even uitproberen of het aan mijn kabel of aan het netwerk hier ligt.

Op de boerderij

Ik zit nu lekker in Oostenrijk op de boerderij vakantie te vieren en besef me totaal niet dat ik voorlopig in dit land blijf. Het voelt gewoon als vakantie. De reis was heel soepel we zijn zondag om 6.00 vertrokken en 's avonds om 18.00 waren we hier. Van mijn vriendinnen heb ik nu alleen Andrea nog gezien. Maar wat heeft ze een mooi zwanger buikje. Ik heb ook al talloze aanbiedingen van mensen die zeggen dat ik voor het weekeind van Wenen hierheen mee mag rijden, dus dat komt wel goed.
Het is ook hier niet echt winter, er ligt her en der een beetje sneeuw, maar dat stelt niets voor. Het is ook niet koud buiten, wat ik stiekem niet zo erg vind. In ons huisje is het wel heel koud, maar we stoken ons kacheltje flink. Ik slaap met mijn ouders in de woonkamer op een matras omdat we dan maar 1 kamer hoeven te stoken. Het is een beetje camperen zo, maar het gaat allemaal prima.
De volgende post komt uit Wenen :D Aanstaande maandag ga ik daar heen en dan kan ik eindelijk mijn huis, kamer en omgeving zien. Ik heb er zin an.

Help! Ik ga echt weg.

Mijn kamer is helemaal ingepakt en ik ga als ik deze blog heb getypt mijn computer uit elkaar halen. Toen ik naar de computer toeliep realiseerde ik me opeens dat ik nu dus echt weg ga. En hier een half jaar niet meer kom. Heel raar. Ik heb de hele week al afscheid genomen van iedereen. Maar nu pas is het idee opeens echt helemaal ingedaald.

Ik weet al dat ik iedereen onwijs ga missen, maar ik ben ook wel heel benieuwd wat ik mee ga maken.

Zo. Dan nu al die kabels eruit :D.

30 Seconds To Mars - bruises & adrenaline

Jaaaaaaa! Ik zit nog steeds te stuiteren eigenlijk. Wat was het concert gisteren gaaf. Heel handig ook dat het in de Tivoli hier in Utrecht was, lekker relaxed.
Het is altijd heel fijn om te merken dat een band ook live echt muziek kan maken. Iedereen ging los, zowel de band als het publiek. De zanger is een aantal keer het publiek ingesprongen en het balkon op geklommen. Sanne en ik hadden voor het begin een goede strategische plek uitgezocht, namelijk in het midden van de zaal. Toen de band begon te spelen bleek echter dat we opeens midden in de pit stonden :D.
Na afloop beloofde de band om voor een signeersessie in de merchandise stand te komen, dus ik heb mijn ticket even laten signeren. Toen ik bij de 2e in het rijtje kwam (de drummer geloof ik?) heb ik hem verteld dat ik het concert echt heel tof vond en het leek erop dat hij het echt heel leuk vond om dat te horen. Fijn is dat het een band ook echt uitmaakt wat je zegt.
Handtekeningen:

Vanwege al het gespring, gedouw en rondzwaaiende armen heb ik helaas geen echt mooie foto kunnen maken, maar hier er toch maar 1tje:


En voor de zangkwaliteiten hier een filmpje. Het beeld is kleute, maar na de eerste paar seconden is het geluid best aardig.


Ik mag hopen dat ze nog vaak hier komen om te spelen en dan bin ich sicher dabei!

Daklozenkrant

De mensen van de daklozenkrant. Wat zal ik er eens van zeggen. Ik vind het een heel goed initiatief. Het krantje is nog best interessant en het is fijn om te weten dat als je een dakloze aan een beetje geld wil helpen dat hett niet meteen aan drugs wordt besteed. Nu kom ik bij mijn punt aan... als je een dakloze wil helpen. Ik weet best dat ik niets hoef te kopen en nee mag zeggen enzovoort, maar ze duwen die dingen vaak zo ongeveer bijna in je gezicht. Die bij de Appie om de hoek hier gaat op zich nog wel (alhoewel hij wel altijd bij binnenkomst en bij weggaan even heel erg duidelijk moet maken dat hij daar staat). Maar ik was net even in de stad en daar stond er in de buurt van de HEMA 1 en die duwde dat ding gewoon bijna door mijn strot heen.
Als ik dan vriendelijk nee zeg, of bij geïrriteerdheid de man negeer, dan voel ik me meteen daarna een smerige kapitalist die blijkbaar wel geld heeft om gewoon boodschappen te doen / te winkelen, maar die het er niet voor over heeft om iemand aan de zelfkant van de maatschappij de dag door te helpen. Dat lijkt me toch niet de bedoeling van dat krantje.

Ik vind dat ze allemaal een voorbeeld moeten nemen aan de dakloze meneer bij de Plus. Die zit altijd heel netjes op zijn stoel, zegt vriendelijk gedag als je langsloopt en doet verder niets. Toch heb ik de laatste tijd ook een naar gevoel bij hem. Ik ben gewoon een beetje geconditioneerd en associeer de daklozenkrant met het gevoel van een smerige kapitalist.